Rozdział 17

Muzyka <3

Niedziela rano, jeden z gorszych dni w całym tygodniu.  Oznajmia on że już jutro szkoła czyli trzeba się pouczyć. Ugh świetnie. Znów fizyka z samego rana. Jeśli coś ma ci popsuć cały dzień to z pewnością jest to właśnie ten przedmiot. Chwyciłam za rurki i bluzę, po czym pomaszerowałam do łazienki. Szybko się wymyłam, przebrałam oraz uczesałam. Chwyciłam podręcznik do fizyki razem z zeszytem. Wyszłam na pole, po czym skierowałam się do Nialla. Wspominał coś że musi dać mi korki, sam się o to prosił. A zważając na mój genialny mózg to szybko od niego nie wyjdę.

            Weszłam na ganek, pchnęłam drzwi, a następnie skierowałam się do kuchni. Blondyn siedział przy stole z potarganymi włosami, w samych spodniach. Bóg seksu. Co? Ja tego nie pomyślałam. Dałam sobie w myślach po twarzy. Uspokój się Winter!

            Niall pisał coś na kartce papieru. Uśmiechnęłam się i zapukałam we framugę drzwi. Chłopak podniósł głowę, po czym wyszczerzył zęby na mój widok. Słodko.

- Mówiłeś coś o korkach z fizy. – pomachałam podręcznikiem w jego kierunku, zastępując tym zdaniem zwykłe „cześć”.

- Mówiłem. – potaknął. – Pójdę się ubrać, a ty przynieś mój zeszyt z pokoju Blair.

- Co on tam robi? – zdziwiłam się. Nigdy nie posądziłabym Blair o to że aż tak skrupulatnie się uczy.

- Nie wiem, czasami uczy się z moich notatek. – wzruszył ramionami. Oboje udaliśmy się na górę. Zapukałam do pokoju blondynki ale nikt nie odpowiedział z czego wywnioskowałam, że Blair nie ma. Wślizgnęłam się do pomieszczenia i podeszłam do jej łóżka gdzie było pełno zeszytów. Zgarnęłam segregator podpisany imieniem jej brata i zbiegłam na dół. Usiadłam przy stole i czekałam na blondyna, który pojawił się obok kilka sekund później.

- Dobra pokaż to. -  Niall otworzył segregator. Z jego środka wypadło kilka kartek. Podniosłam jedną z nich. Na papierze widniały para całujących się ust. To był świetny rysunek wykonany czarnym długopisem. Śliczne.

- Em…Niall spójrz. – pokazałam mu rysunek. – Ona ślicznie rysuje.

- Faktycznie. – wziął kartkę do ręki. Zaczęliśmy przeglądać rysunki które wypadły z segregatora. Chłopak całuje dziewczynę w czoło. Jakieś ręce, kwiat, widok oraz wielkie serce z wykaligrafowanym napisem „I ♥u Harry”. Nim zdążyłam zabrać ją ze stołu Niall wziął ją do ręki. Wstrzymałam oddech. Fuck, fuck, fuck. Blair mnie zabije, jak on to zobaczy. Zamknęłam oczy spodziewając się najgorszego.  Na szczęście chłopak od razu włożył kartkę do reszty jej rysunków, nie przyglądając się tej jednej. Uff…

- Świetne są te rysunki. – uśmiechnął się. – Ale miałem cię uczyć fizyki, prawda?

- Niestety. – jęknęłam.

- Czego nie rozum…

- Wszystkiego. – przerwałam mu. – Dla mnie to czarna magia.

- To w cale nie jest trudne. – Nachylił się nad zeszytem. – Popatrz.

            Chłopak zaczął mi tłumaczyć podstawy fizyki. Jak nie nauczę się wzorów to nici z poprawnych wyników. Nie rozumiałam nic, ciągle myliły mi się te wszystkie skróty od miar. Westchnęłam ciężko.

- Jestem tępa. – położyłam głowę na blacie.

- Nie przesadzaj.

- Niall ja nie żartuję, dobre oceny mam wyłącznie z chemii i wychowania fizycznego. Cała reszta to jakiś koszmar. Z dwóch przedmiotów biorę korki. Ty uczysz mnie fizyki, a i tak dalej nie rozumiem, Harry matematyki, a i tak gdzieś się jebnę w obliczeniach, angielski idzie na logikę, ale nie czytam lektur, nie lubię pisać więc moje prace semestralne są chujowe. Z biologii mam na szczęście C i to jeszcze nie wiem jak to się stało chyba jakiś dobry duch nade mną czuwa. – jęknęłam.

- Winter, przesadzasz. Powinnaś się cieszyć, nie jedna osoba chciała by być taka jak ty…

- Kto na przykład? – pociągnęłam nosem i po chwili znalazłam się w ramionach Nialla

- Stella, ona jest cholernie zazdrosna nie tylko o to że cię lubię, ale też o to, że jesteś śliczna, mądra…

- Niall mądra? Oceny mówią co innego, śliczna? Wyglądam okropnie, a szczególnie te kłaki których się nie da ogarnąć.

- Kangurku, te włosy są piękne. – pocałował mnie w policzek. Zaczerwieniłam się.

            Ugh ten okres, moje huśtawki nastrojów są nie do zniesienia, co chwila mi się chce płakać, ale ja się pytam dlaczego. Boże znam odpowiedź, cały zeszły rok. To jest odpowiedź. Ja chcę być tą szczęściarą i dostać amnezji. Proszę.

- Dlaczego?

- Ale co? – spytałam nieco zbita z tropu. Jak zwykle ogarnięta Winter.

-Uważasz że jesteś brzydka.

- Bo tak i już. – mruknęłam cicho. Niall większość dziewczyn tak uważa, znajdź mi kilka które wprost powiedzą ci że są ładne.

- A da się sprawić byś myślała inaczej?

- Nie wiem. – dalej byłam przez niego przytulana. Jezu on jest jak kaloryfer. Cieplutko.

- Chodź. – kazał mi wstać. Popatrzyłam na niego zbita nieco z tropu. Pociągnął mnie za rękę i zaprowadził do przedpokoju. – Trzeba ci poprawić humor, z uśmiechem ci ładniej.

- Co ty kombinujesz.

- Zbudujemy bałwana. – popatrzyłam na niego.

            Dwoje dorosłych ludzi będzie robić coś tak dziecinnego jak lepienie ludka ze śniegu? Dobra, mi pasuje.

- Zróbmy Olafa! – pisnęłam jak pięciolatka. – Tego z krainy lodu – dodałam widząc że Niall nie do końca mnie rozumie.

- Jak chcesz. – Zaśmiał się i wyszliśmy na pole. W ogrodzie mieli śniegu po pas. Uroki zimy. Wzięłam jedną śnieżkę i zaczęłam turlikać po śniegu w końcu urosła tak, że robiła za pierwsze piętro, a ja z trudem popychałam ją po ziemi. W tym czasie Niall zrobił głowę. Wyglądało to komicznie, no i teraz jeszcze brzuszek. Szybko zrobiłam nieco mniejszą kulkę od poprzedniej i położyłam. No okej, Niall położył, może i byłam dobra z wf-u ale mięśni to u mnie za dużo nie było. Niall na chwilę poszedł do domu, po czym wrócił z dużą marchewką. Przyczepiłam ją do głowy Olafa i odsunęłam się kilka kroków od naszego wspólnego dzieła. Genialny.

- Jest identyczny. – klasnęłam w ręce.

- Odwróć się. – wykonałam prośbę chłopaka. Oberwałam śnieżką. Zaczęłam piszczeć. Śnieg wleciał mi za kołnierz kurtki . Szybko się go pozbyłam po czym oddałam chłopakowi. Jak on tak może, przecież ja mu ni nie zrobiłam. Bitwa trwała dość długo, do puki nie przemarzłam.

- Niall daj spokój, zimno mi – krzyknęłam, mając nadzieję że chłopak przestanie ładować we mnie śnieżkami. Wyszłam ze swojej kryjówki i ruszyłam w stronę domu, kiedy nagle straciłam grunt pod nogami. Odruchowo pisnęłam i złapałam się szyi chłopaka. Niall trzymał mnie na rękach w stylu panny młodej. Uśmiechnęłam się szeroko.

- To co gorąca czekolada z piankami.

- Herbata z sokiem malinowym, mniej tuczy. – poprosiłam.

- Przecież wy jesteście wszystkie chude jak patyki, a jeszcze wam mało. – pokręcił głową. Postawił mnie w przed pokoju. Ściągnęłam kurtkę i jęknęłam widząc w jakim stanie są moje ubrania.

- Niall. Jestem cała mokra muszę iść do domu się przebrać. – powiedziałam płaczliwym tonem.

- Chodź dam ci dresy. – pociągnął mnie do swojej sypialni, w której ani razu nie byłam Jego pokój był dość nowoczesny, różnił się od reszty domu. Wielkie łóżko z czarną pościelą było naprawdę duże, regał w ścianie dodawał całemu pomieszczeniu nowoczesnego wyglądu, biurko we wnęce koło okna na którym leżało kilka książek było również, a na samym blacie położony był laptop. Na jednej ze ścian umieszczono ogromne lustro które okazało się być wejściem do garderoby. Rany. - Tu masz koszulkę, dres i bluzę, mogą być nieco za duże. – Podał mi rzeczy. – Tu masz łazienkę. – wskazał na drewniane drzwi.

            Szybko skierowałam się do małego pomieszczenia. Założyłam pożyczone ubrania, które były dużo za duże. Podwinęłam nogawki dresu i rękawy bluzy. Zaśmiałam się widząc jak wyglądam. Czułam się tak zupełnie inaczej, jak nie ja.

            Zeszłam na dół do salonu i zakopałam się w kocu. Po chwili do pomieszczenia wszedł Niall z wielką tacą. Było na niej dużo kanapek z nutellą i kubki z ciepłym kakao. Wydęłam usta jak pięciolatka.

- Miałeś zrobić mi herbatę – zmarszczyłam brwi naciągając bluzę na dłonie.

- Kangurku – westchnął. Rany Niall coś ty się tak na tego biednego kangura tak uwziął.

- Co?

- Nie złość, się. Kakao lepsze.

- Bo się tyje? – zapytałam sarkastycznie. O Boże, te wahania nastrojów zaczynają denerwować nawet mnie samą.

- Bo dostarczasz energii do organizmu.

- Tłumacz sobie to jak chcesz. – wzięłam kubek z napojem w ręce. Upiłam łyk. Poparzyłam język. – Boli, boli, boli. – zaczęłam wachlować ręką język.

- Wiedziałem że sobie coś zrobisz. – zaśmiał się chłopak. Serio? Bo ja bym się nie domyśliła. Podał mi zimną wodę. Przytrzymałam ją chwile na języku, przez co zaczął mnie szczypać. Ał. Nie byłoby ze mną dobrze, jakbym sobie coś nie zrobiła…

Mam nadzieję że rozdział się podoba, standardowo pomagała mi Julka <3 kocham cię

Nie wiem kiedy next, jak napiszę to będzie a jak nie to nie, :* zapraszam na aska postaci <3

Błagam o komy bo w ostatnim rozdziale było tylko 7 to strasznie boli bo ja się produkuję, tracę wolny czas i nic z tego nie mam. Proszę o trochę wyroumiałości